Νοιώθω να πέφτω
ό,τι αγαπώ το καταστρέφω
δε κουράστικα ν' αντέχω μα βαρέθηκα ν'απέχω
βγαίνω έξω να τελειώσω ό,τι'χα αρχίσει παλιά...
Συνεχίζει εδώ, πάτα παναθεμά σε!...τη βόλτα ενός τέλους σε στιχουργικά στενά
πόσο καιρό μετά, δε το μετράω ειλικρινά
πίστευα δε σ'είχα ανάγκη, είχα τα χέρια μου κλειστά
με διαφορά ενός χρόνου και κάτι
κατάλαβα τη διαφορά, να σ'αγαπάνε απ'την αγάπη
νομίζω είναι πολλά τα πεθαμένα χαρτιά
είναι πολλές οι λέξεις που ζητάς συντροφιά
ίσως φταίω και εγώ που ίσως τις αγάπησα
και πριν τις καταστρέψω, να με αφήσουν άφησα
καταλαβαίνεις η σιωπή μου, νοιώθεις και τα λόγια μου
εδώ πεθαίνω, γυρνάω πίσω στα υπόγεια μου
Θέλω τα πάντα να γίνουν φώς μ´ενα σκοτάδι που μόνος οδηγός
γίνεται ο δρόμος που υπάρχω
Φοβάμαι αντιδρώ σε κάθε τι όπου μυρίζει φυγή
δέσαμε το τέλος μας με την αρχή
πέσαμε κάθε μας πτώση μια πληγή
και εμείς εκεί με βλέμμα καρφωμένο
σα παιδί που αυτοκτονεί μαζί με τα όνειρα του μιά σιγή
Να είσαι εκεί να ακροβατήσεις
μή βιαστείς να με μισήσεις
γιατί με μίσησα σε όλες μου τις αισθήσεις
κοίτα μονάχα την αγάπη να κρατήσεις.
Είναι τα μάτια δεμένα, σκανδάλη το βλέμμα
ψάχνω εμένα μέσα σε στιγμές φωτογραφίες και εσένα
πάλι θα'μαι εκεί, όχι δε θα'χω κρυφτεί
απλά εγώ ονομάζω άγριο, ότι λέτε διαδρομή
Οτι αγαπώ το καταστρέφω
Δεύτερο μέρος και απώλεια μυρίζει
οτι αγαπώ το καταστρέφω θα καταστρέφω
έτσι απέχω έτσι αντέχω
τώρα βάζω σε αναμνήσεις άνω τελεία
συνεχίζω να καίω τα όνειρα μου με μανία
κάτω απο όξινη βροχή να αυτοκτονεί η κάθε σκέψη λογική
και το παράλογο ν'ανοίγει τα φτερά του
έτσι με βρήκα, είχα στα χέρια μου πιστόλι αντί να'χα πυξίδα
είχα ελπίδα για ασπίδα, είχα τον κόσμο αγκαλιά
αντί να έχω τα φτερά να τον πετάξω
είχα τα όνειρα συντροφιά και με ποιά να τα μοιράζω
όχι να πλέω μες'τις σκέψεις και ν'αλλάζω
είχα λόγο να μην κοιμάμαι μες τα βράδυα
και νανουρίζω τα σκοτάδια πιο καλά και απο μένα
αποθυμένα που κρατάνε όσο κρατάει ένα βλέμμα
έτσι αντέχω...
Οτι αγαπώ το καταστρέφω...
Συγκρότημα: Dust Rhymes
Τίτλος: Καταστρέφω ότι αγαπώ
Άλμπουμ: Στον καιρό των ζητιάνων
No comments:
Post a Comment